martedì 6 novembre 2012

Natale, il re del dialetto bosino


Natale Gorini, il nostro Re Bosino, come è noto è abilissimo nelle poesie in vernacolo. A mio giudizio eccelle soprattutto nelle bosinate, come Speri della Chiesa Jemoli. Bosinite, cioè poesie comico-satiriche. Vi voglio qui proporre quella che ritengo essere una delle sue bosinate migliori. Abbiamo bisogno di ridere un po'. Mi spiace per chi non conosce il nostro bel dialetto. A richiesta, metterò la traduzione. 



-  QUELL CA SA PÓ MIA TEN      

                            BÜSÖGNA  LASSALL  ‘NÀ  -         (di Natale Gorini)

L’eva ‘na cerimonia par una ricurenza:
dent in d’un gran salun i gent cun riverenza
scultavan i discurz di vari autorità.
Quand che vün valt da càriga gh’è tucaa lü a parlà
l’ha dij che par memoria da Lü, quell tal Talent,
nava da fà un minütt da gran racugliment …

… In d’una fila indré, cun sü ‘l vistì di fest,
camisa cui gemèi e cruatin celest,
‘l Carlö, a stò riciamm, al s’è metüü in l’atent
… ma sübit, ditto e fatto, gh’è ‘gnüü ‘mè ‘n muviment
gió in bass, dadré dul vèntar, cumè quand scapa un pett!
Ul primm mistee da fà l’è sarà sü ‘l bufett …
ma l’eva un robb tremend, gh’eva nagott da fà,
tegneva pü ‘l tartegn, l’eva lì lì par ‘nà!

Alura gh’è ‘gnüü in ment, propi tütt in d’un bott
‘l teorema da Pitt-agora: “ … sèndos fissàa in d’un “tot”
                          ul’energia d’un pett, quand al sa fà … ‘l rümùur
                          l’è in prupurziun inverza a quell ca l’è l’udùur …”
‘l saria cumè da dì che se ‘l frecass l’è fort
tücc al capissan sübit chi gh’è d’ra part dul tort,
se inveci l’è la spüzza ca ven in giir fürtiva
anca chi bun da nasta ‘l sann mia da dua la riva.

L’ha piegaa ‘n pù ‘n ginöcc, sfalzaa ‘n’idea ciapp,
pö l’ha smulaa pian pian la guarniziun dul tapp:
vegneva fö ‘n suspiir … ‘na roba delicava,
e l’eva tütt cuntent che ‘l facc al funziunava …
l’eva propi un mistee al massim dula scienza,
sèndos ca ‘l modülava ‘l vulümm cun la frequenza!…

Un ganassin d’un fiö ca l’eva lì arent
e l’eva stracch e stüff da tütt ul viament,
al trava a smanegiass fin ca ‘l gh’ha picaa dèntar
‘na vaca d’una bota propi in dul bass dul vèntar …
(… imaginée un cuncert sulista da viulin
                        ca l’è ‘dré a fà un “pianissim” sutìil e muresin
                        a dagh ‘na gumbatava in dul brasc ca ten l’archett …)
….. patapràmpete! ….. gh’è scapaa ul rest dul pett!
Tücc s’hinn vultaa da bott ‘pena sentüü ‘l frecass,
e anca lü, ‘l Carlö, l’è stai prunt a girass:
… ma gh’eva pü nissün püssee dadré da lü.
L’ha guardaa ‘n zicch par aria … pö l’ha strafuiaa sü:
                                    ….. al trona! …..
                                                                                  Ai gent anmò giraa
‘na sciura lì tacaa, la fà:  stii pür quiett,
saress da ‘vegh paüra … sa ‘l fass anca i saett!…

Nessun commento:

Posta un commento